فیلم بردار

باستر کیتون

فیلم بردار

ترجمه : شیرین آیت اللهی

باستر کیتون در فیلم هایش با مدل قرار دادن جامعه ای که در آن متولد شده، نقش شخصیت های عادی (گاهی فقیر و گاهی ثروتمند) را بازی می کند. ولی این باعث نمی شود که او از جستجوی راهکارهای جدید سرباز زند. او می داند که چگونه تکنولوژی را به نفع خود و در خدمت طنزی عملی به کار برد و این هیچ شباهتی به انتقاد چاپلین از ماشینی شدن انسان ها ندارد. استیل کیتون بسیار ظریف و شخصی است. موضوع اصلی فیلم های او عشق دیوانه وار است، عشقی که بدون هیچ توجیه منطقی در برابر تمامی موانع می جنگد. این موضوع از دید سورئالیست های هم دوره کیتون تحسین برانگیز بود.

او برای انتقال احساسات و هیجانات از بدنش به عنوان وسیله تولید شادی، غم و ناامیدی استفاده می کند. دلخوری کیتون از پدرش به وضوح در فیلم هایش که در آنها چهره های پدرانه دشمن و شخصیت های مادرانه همدست نمایش داده می شوند، به چشم می آید.

باستر کیتون برخلاف چاپلین فردی انقلابی و بدون سانتیمانتالیسم (احساس گرایی) بود. او می دانست که چگونه لحظات گریه آور را بدون غمگین کردن بیننده به کمدی تبدیل نماید به طوریکه در آخر بیننده قهقهه بزند. با وجود اینکه خصوصیات فیزیکی کیتون مناسب برای نمایش نوعی ناامیدی ظریف و زیبا بود، ولی کیتون هیچگاه فیلم غمگین نساخت.

طنز کیتون ریتمیک بود و با در نظر گرفتن دقیق ترتیب زمانی، بیننده را از لبخند به سوی قهقهه سوق می داد. شکی نیست که کیتون یکی از نابغه های کمدی اسلپ استیک با تعقیب و گریز های آکروباتیک، سقوط های خشن و تصادفات بیشمار است.

کیتون یکی از بهترین سینماگرانی است که سینما را با تمام وجود و نه فقط با چشمها بیان می کند. در فیلم های او حتی یک حرکت یا یک شیء اضافی وجود ندارد. با اینکه فیلم های او کمدی است ولی همه صحنه ها با در نظر گرفتن طنز جنبه جدی خود را نیز حفظ می نمایند.